Dokończyłam:)

Pamiętacie zajawkę czegoś, na czym położyłam kwiatuszki od Uli? Tak, to było już z miesiąc temu. Kilka dni (dni to znaczy wieczorów oczywiście) pracowicie dłubałam, ale jak tylko rzędy stały się bardziej czasochłonne, nie wracałam tak chętnie do swojej robótki. Właściwie to kilka tygodni leżała nie tknięta. Aż przedwczoraj wzięłam ja do ręki, zrobiłam może rząd czy dwa i przymierzyłam. Okazało się, że właściwie mogę już kończyć. I skończyłam. Od co najmniej roku marzyłam o kamizelce z koła. Szukałam inspiracji, zastanawiałam się, jaki wzór wybrać, ale leniuszek podpowiedział najprostszy jaki się dało. Nie jest to typowe koło, bo przypomina dziewięcioramienną gwiazdę. Tak sobie dziergałam bez żadnych schematów. Jak słupków było za dużo, to robiłam co drugi, bo inaczej mogłabym robić jeszcze z rok:) Wiecie, że ja lubię wszystko już, niedługo, natychmiast.

Te kwiatki od Uli pasują mi barrrdzo. Doczekały się. Możliwości noszenia jest co najmniej kilka, co mnie cieszy. Wczoraj wieczorem uprałam, zblokowałam i jest. Głupio się czuję w roli modelki, ale chciałam pokazać na ludziu.Widać jeszcze nie obcięte nitki, ale już mi się spieszyło, schowam je przy okazji. Włóczka to chyba cieniutka wełenka, z zapasów przekazanych mi przez ciocię męża.

Fotki pomagała mi robić Iza, więc niektóre nieostre.

Jestem usatysfakcjonowana. Ruszam dalej, tym razem do kuchennego królestwa, skąd wydobywać się będą smakowite zapachy. Poszaleję ciut i będą słodkości:)

Oj, nie mogę się doczekać Waszych komentarzy:))) Jak ja Was lubię!