Walki z papierem efekty

Czyli początek mojej przygody z wiklina papierową. Nie wiem jak długa to będzie przygoda, ale sie nieco pobawiłam.

Już od dawna podziwiam Dziewczyny, które wyplatają cudeńka. Mnie przeraża jednak wizja kupowania mnóstwa farb (a co za tym idzie wydawanie kasy...) i wielokrotne malowanie. Jednak postanowiłam przynajmniej spróbować. Trafiłam na bloga Ani, gdzie bardzo pięknie pokazano krok po kroku tworzenie wachlarza. Bardzo dziękuję nie tylko Ani, ale wszystkim tym, którzy dzielą się swoimi umiejętnościami.

Najpierw walczyłam z docinaniem tektury. Masakra. Nie wychodzi mi równo, męczyłam się bardzo. I tak zrobiłam mniejszy wachlarz niż w kursiku, bo nie chciało mi się szukać większych pudełek.

Jak już zmęczyłam tekturę, kolejne schody - skręcanie rurek z gazety. Oj, kombinowałam, żeby się nauczyć. I tak robię to po swojemu. Mojemu mężowi szło lepiej:) A wyplatanie z tych nieudolnych rurek to już był kompletny kosmos. W efekcie powstało coś, co za żadne skarby nie przypominało dzieła Ani. Mąż znalazł mi jakąś farbę podkładową (od samochodu, hi, hi:)) i spryskał, po czym stwierdził, ze widać wszelkie niedociągnięcia. No bo widać. Jeszcze potem go pryskałam farbą i lakierem. Zakryłam to wszystko dekoracjami i fragmentami papierowych serwetek z ażurkiem.

Po ozdobieniu mój wachlarz wygląda tak, że jestem nim zachwycona. W swej niedoskonałości jest dla mnie piękny i już. Wiem nawet, gdzie będzie wisiał. Jest baaardzo nierówny, splot fatalny, ale... Sama go zrobiłam! Nie wiem, czy kiedyś jeszcze się skuszę na coś podobnego. Może, jak zapomnę, ile to pracy mnie kosztowało... (szczególnie wycinanie tektury). Zdjęcia w większości wieczorne, dlatego brzydkie. Dzisiejsze wcale nie lepsze, bo jest bardzo pochmurno. Muszę koniecznie zrobić fotkę, jak go zawieszę.

A tu mojej zabawy ciąg dalszy, bo postanowiłam jeszcze zrobić koszyczek. Kręcenie rurek szło o niebo lepiej, wyplatanie fantastycznie i szybko, ale za to nie umiałam skończyć:)) Dlatego ma takie dziwne uszy. Jak pomaluję, pokażę. Nie odważyłam się wypleść dna, dlatego jest z grubej tektury. 

Dzięki Wam za odwiedziny i komentarze pod pączkiem.

A na koniec, coby tradycji stało się zadość, moje pazurki:) Następnym razem będzie ciut o zabawach blogowych.