Byliście tu:)

poniedziałek, 26 grudnia 2011

Świątecznie:)

Przede wszystkim serdecznie Wam dziękuję za wszystkie życzenia, ciepłe słowa, które czytałam z prawdziwą przyjemnością. Niestety nie mogłam na wszystkie odpisać, ale wiecie, Kochane Blogowe Koleżanki, że życzę Wam wszystkiego, co najlepsze: zdrówka, dużo sił i czasu na wcielanie w życie Waszych niesamowitych i twórczych pomysłów i pomyślności:)
U mnie spokojnie, rodzinnie... Jakoś nie mogę odespać ostatnich dni:) Kręgosłup mi w tym nie pomaga. Odpoczywam, trochę się krzątam, zaglądam do Was, ale oczywiście syndrom niespokojnych rąk dał o sobie znać. I to już wczoraj wieczorem:) Mikołaj podarował memu dziecku lalkę-narciarkę, która zyskała nowe odzienie. Eleganckie poncho z kapturem i paskiem. Urocze, prawda? Szkoda, że dla ludzi nie idzie tak szybko robótkowanie:) Z rozpędu powstała jeszcze spódniczka. Dziecko prosiło jeszcze o rajstopy, muszę rozważyć. 




A tu już komin dla szwagierki. Może się spodoba. Model do fotek wyborny:) Pieszczoch psiak we własnej osobie. Na ludziu komin wygląda dużo fajniej, ale ludź sam sobie foty nie walnie. W rzeczywistości komin jest czerwoniutki, z wełny boucle zakupionej w ciucholandzie, a kwiatuch jest z milutkiej jakby pluszowej wełenki zakupionej w tym samym miejscu.



Mogę w końcu pochwalić się, co dostałam:)
Paauliska przysłała mi własnoręcznie zrobioną karteczkę z pięknymi życzeniami oraz dzwoneczek z masy solnej. Strasznie mi go szkoda, bo nie przeżył podróży. Bardzo dziękuję Paulinko!


Choineczkę dostałam od pani Marysi, o której już kilka razy wspomniałam. Pracowita i pomysłowa Kobietka, która nawet parasolki potrafi wydziergać na szydełku! Marzyła mi się choineczka z szyszek, ale nie miałam kiedy iść do lasu.
 
Mikołaj to jednak potrafi zaskoczyć. Mnie zaskoczył kila razy w tym roku. Najbardziej mnie wzrusza, kiedy zupełnie obcy ludzie wyciągają rękę i sprawiają ogromną radość. Zupełnie bezinteresownie. Dzięki temu spełniło się moje jedno marzenie. Ułatwienie w kuchni, na które jednak zawsze było szkoda kasy, były pilniejsze rzeczy do załatwienia... A o czym mówię? O zwykłej maszynce do mielenia mięsa. Wiem, większość ludzi ma takie na stanie, ale ja jakoś nie miałam, nawet takiej ręcznej. A cóż dopiero elektryczna... Przygotowania do Świąt były błyskawiczne:) Dzięki, Kochany Mikołaju! Zyskałam jedno, straciłam drugie - żelazko odmówiło posłuszeństwa. Wcale nie stare! Może wiedziało, że prasowanie nie jest czymś, co lubię? Ale bez niego ani rusz. Co tam, stare przeproszę na jakiś czas:) Do małych katastrof mogę zaliczyć sernik  krówkę wg przepisu Janeczki. Zawsze wychodził. Raz mu się odechciało. Jakież było moje zdziwienie, gdy go przekroiłam, gdy chciałam się podzielić z mamą mojego męża. Z zewnątrz piękny, a w środku... surowy! Jeszcze raz poszedł do piekarnika, ale i to nie pomogło. W środku pozostał surowy. Nie mam pojęcia czemu i nie będę wnikać. I tak większość (ta niesurowa) została zjedzona. Pycha. Kolejna katastrofa to ciasnota w małej lodówce, półmisek wylądował w cieście. Część ciasta przykleiła się do półmiska:) Ciasto wyglądało, jak nadgryzione przez kota:) Ale też jest pycha i nikomu nie przeszkadza, że trochę skubnięte. Takie drobiazgi nie zepsuły atmosfery:) Na koniec smakowity akcent - piernikowa choinka udekorowana przez małą Pomocnicę, bez której przygotowania nie byłyby udane. Nie ma jak fachowa pomoc dwóch par małych rączek. Dzięki temu w jeden dzień i jedną noc (nie licząc Wigilii) udało się i posprzątać, i ugotować. Pozdrawiam świątecznie i ciepło.


piątek, 23 grudnia 2011

Chciałabym...

Więcej czasu. Bo na wszystko go za mało. Na wszystko. Czemu tak musi być? Dziwny to tydzień. I wcale nie chodzi o przedświąteczną bieganinę, bo przygotowania zaczynam jutro, a za 10 minut już dziś:) 
Dziewczyny, dziękuję Wam za wszystko. Za pamięć, za cudne wymiankowe prezenty, za niespodzianki. Za komentarze.
Dochodzi północ, zaraz muszę wstawać, a jeszcze się nie kładłam do łóżka, ale muszę koniecznie pochwalić się tym, co od Was dostałam.
Najpierw Anielska Wymianka u Kgosi. Dostałam wspaniałości od M(aniek). Naparzeć się nie mogę na te aniołeczki! Zawisną na choince:) I kolczyki, i piękne serwetki (mam już mały plan na ich wykorzystanie, bo choć nie dekupażuję, to marzy mi się coś fajnego...), i ftywolitkowa zakładeczka (uwielbiam frywolitki!), i oczywiście coś dla ciała (piękne mydełko i maseczka, która właśnie spoczywa na mojej umęczonej twarzy) i jeszcze coś dla ducha, czyli smakowite herbatki. Aniu, bardzo dziękuję za wspaniałe prezenty! 



Prezent przygotowałam dla Magdy.
Komin w anielskim kolorze z czerwonymi kwiatuchami dla ożywienia całości i biżutka. Sznureczek m aki anielski blask, choć na fotkach nie widać. Do tego na choinkę aniołek i gwiazdka, zielona tak zaplątała się na foce. Dorzuciłam oczywiście przydasie i cosik słodkiego, ale już bez fotek. Wiem, że prezencik doszedł do UK i się podoba, co mnie bardzo, bardzo cieszy.
Gosieńko, wspaniała wymianka i mam nadzieję, że nikt nie zawiódł.



Lucyna zaś zorganizowała Wymiankę z piernikiem i czekoladą. Nie macie pojęcia, jaki prezent dostałam! Bozenas, naprawdę serdecznie dziękuję! Aż mnie zatkało, gdy to wszystko zobaczyłam.
Zawieszka, bombka, pudełeczko z pierniczkami własnej roboty (już po nich wspomnienie...) i ta pyszna czekolada do picia! I oczywiście kartka z życzeniami. 






Ja natomiast wysłałam trochę "czekoladowych" drobiazgów Jadze. Czekoladowy głównie kolor, z odrobinką karmelu.




Lucynko, Tobie dzięki za Wymiankę. To takie miłe robić sobie nawzajem prezenty, wymyślać, co się przygotuje, a potem czekać na paczuszki z niespodziankami:) 
Naprawdę czuję się jak Elf Świętego Mikołaja:)
No rzeczywiście trochę mu pomagałam, ale o tym za chwilkę. Jeszcze podziękuję Kochanej Janeczce.
Zawsze wie, czym sprawić największą radość. No i każdy teraz gapi mi się w dekolt:)  Na tę boską frywolitkę oczywiście:) Dziękuję Ci serdecznie. A karteczce nie zrobiłam fotki, Wierzcie, jest piękna:)

A jako elf bawiłam się przy okazji naszyjników. Powstało ich osiem, zgodnie z zamówieniem. Te, których nie pokazywałam. I całe stadko:) Poszły na prezenty. A poznajecie ten naszyjnik, który zrobiłam z czerwonej muszli od Modrak? Sprułam go, bo mi się nie podobał. Teraz jest lepiej.







Nie wszystkim się zdążyłam pochwalić, ale nadrobię, jak będą fotki. Nie wiem, czy jeszcze coś napiszę do Świąt, gdyby jednak nie, to życzę Wam z całego serca zdrowych, pogodnych i spokojnych Świąt.

poniedziałek, 19 grudnia 2011

W biegu:)

Czyli jak co dzień, jak zawsze... Tak musi być, bo nie chce być inaczej. Dziś choć fotki ciut lepsze, bo przez chwilkę jestem w domu w dzień, o słonecznej porze:)
Skończyłam bombkowe zamówienie. Sobie nie zrobiłam ani jednej bo i materiałów i czasu brak. Iza coś tam robi, bo mamy jedną styropianową kulę. Bombki, choć dwukolorowe, są różne. Okrągłych jest 5 wzorów po 3 szt., a szyszki 2x2 plus jedna inna. Chyba niezłe. Cekiny trafiają się gdzieniegdzie, żeby nie było nudno.


Naszyjniki. Dużo ich będzie. Dziś cztery. Ten z agatem od Modrak dla siostry mojego męża. Jakoś tak wyszło, że chciała przygarnąć.

Kolejne to początek zamówienia. Wszystko z guzików, jakie ostatnio dostałam. Miały być z guzikami, więc będą. Wszystkie mają regulowaną długość. Wykupiłam cały zapas sznurka gorsetowego w pasmanterii:) Jeszcze zrobię pięć naszyjników w podobnym stylu, każdy z użyciem innego guzika. Mam dwa zrobione do połowy, więc zbliżam się do finału i chyba w tym tygodniu nie będzie więcej biżutek, bo może kiedyś trzeba coś w domu zrobić:)
Wczoraj było bardzo pracowicie, ale i fajnie.






Szkoła doprowadza mnie do szału. Dwoje małych, dwa przebrania na jasełka. Anioł ma kieckę od komunii i skrzydła robiła sobie sama, aureolę wydziergała na szydełku - łańcuszek ze złotej nici, który zawiążemy na jasnych włoskach. I będzie anioł. Owieczka ma "perukę", którą kiedyś zrobiłam na szydełku dla murzynka (chyba też jakieś jasełka wtedy były) i damską bluzkę z ciucholandu. W temacie przebrań to tyle. Ach, jeszcze dzwoneczek na szyję dla owieczki. W pasmanterii mieli takie styropianki nawet, bo już zaczynałam kombinować, na czym to usztywnię:)


W piątek usłyszałam: "Mamo, musisz na poniedziałek upiec rogaliki i mufinki, bo ja już obiecałam". Ręce opadają, nie? Cały dzień z głowy, dzieciaki  i tatuś to samo, bo nie będzie kiedy zjawić się w domu. Dodam, że mam spotkanie wigilijne w pracy. Też dziś. Cudownie, tak na początek tygodnia. Lecę teraz wszystko pakować. To będzie długi dzień. Ale z dnia na dzień będzie już tylko spokojniej. Mam taką nadzieję i tego się będę trzymać. Słonko cudnie świeci i daje mi duużo energii:) Powoli zaczynam gdzieś tam czuć te Święta...