Z górki?

Mam nadzieję, że tak. Optymizm powoli powraca. Może jak zacznę od poniedziałku tak raźniej, to już tak zostanie? Oby, oby... Z całego serca wam dziękuję. Bez was nie byłoby tak fajnie:) 

Zaczęłam kilka różnych rzeczy naraz, trzy szydełka stacjonują w różnych miejscach i w różnych włóczkach, jakieś pseudodecu się szykuje (jedną rzecz niechcący zmarnowałam w głupi sposób, ale o tym przy okazji), pudełko ze sznureczkami stoi niemalże na środku pokoju, pudełka z koralikami zaraz obok łóżka, maszyna w pełnej gotowości, bo już materiał wycięty i szyć trzeba...

Coś nie bardzo się lubimy z tą moją maszyną. Jakby zupełnie zapomniała, jak bardzo się z niej cieszyłam jakieś 8 lat (oo rety, to już tyle?) temu. Wkurza mnie, nie współpracuje. Może się obraziła, że wolę igiełkę i żyłkę? Przez kilka lat niemal nie było dnia, żebym nie szyła na tej mojej maszynie, a teraz zwyczajnie tego nie lubię. Jak mam skrócić komuś spodnie, to muszą "nabrać mocy urzędowej", a przecież roboty na kilka minut...Nic to, spodnie się zwęziły i skróciły, czeka bardziej ambitna praca w postaci "nataboretnych poddupnych zmiękczaczy". Mam takie fajowe materiały, że gdyby ktoś chciał usiąść i szyć, to mogłabym wymyślać i projektować, ew. wycinać. Broń Boże fastrygować. Wszystko na oko.

Dziś kolejna broszka w kolorach jesiennych liści dla kogoś bardzo miłego, kto zawsze mi sprawia dużo radości:) 

Zgłaszam ją jako moją interpretację listopadowego tematu w Klubie Twórczych Mam.

Bransoletka z koralików - nie wiem, czy sukces, czy porażka, ale naprawdę miałam ochotę ją spruć. w ogóle miała być całkiem inna, ale jak już się napracowałam, to szkoda mi było, bo też już ma swoje przeznaczenie. W sumie to nawet całkiem fajnie wygląda na ręku. 

Z biżuteryjnego frontu jeszcze takie, jak to już popularnie jest nazywane, zwyklaczki. Ale ja całkiem lubię nosić takie skromne rzeczy. Dostałam te koraliki w ramach którejś z wymianek i kolor mają świetny. Taki ni to granat, ni to fiolet... Śliwka po prostu. Zupełnie jak moje dzisiejsze pazury. Do tego zawieszka. 

Z rzeczy, które zalegają i nie są pokazane, została jeszcze butelka, również na wyzwanie z cyklu "Zrobione z mamą" w KTM.  Leży i czeka, zrobiłam z 50 fotek i za żadne skarby nie umiem jej sfotografować. 

Większość (jakieś 85%) zrobiła Iza. Farbki witrażowe spełniły swoje zadanie, Iza wymyśliła, żeby nakleić trochę mozaiki i ozdobić brokatem, ale wówczas wszystko dookoła mozaiki zaczęło spływać. Mała już chciała wszystko zmyć i wyrzucić, ale wkroczyłam do akcji. Butelka miała przypominać domek porośnięty jarzębiną. Zrobiłam zatem kontury dachówek i cegiełki na kominie, wtedy mała nabrała chęci do dalszego ozdabiania. Zgłaszam butelkę również do Szufladowego wyzwania z brokatem.

 Na koniec, jak to często bywa, coś słodkiego, czyli cynamonki w większym formacie i bułeczki z serem. Dobre były, bo 40 szt. od sobotniego wieczoru zniknęło:) 

Miłego tygodnia!