Kolorowo, energetycznie, słono... i prośba

Dziś zamierzałam porazić Was kolorami, ale zrobiłam tak upartą broszkę, że nie chce pokazać swojego uroku. Leży od kilku dni i ciągle tak samo nie chce pozować. Co za fowistyczna maruda:) Jest duża, nieco recyklingowa (w roli bazy wystąpiła nakrętka od frugo), szydełkowo-quillingowa i bajecznie kolorowa. Na wyzwanie w KK. Myślę, że rozweseli niejeden jesienny czy zimowy strój.

Następne uparciuchy to już jakiś czas temu skończony komin i zarękawki. Kolor: dojrzała pomarańcza, taka naprawdę pomarańczowa. Super wyglądają do mojej krótkiej, czarnej kurteczki z rękawem 3/4 (niestety póki co to zdjęć na modelce nie ma, choć chciałabym pokazać, jak to razem fajnie wygląda:)) Oj, tak blado wyszły...

Na szczęście nie mam do czynienia z samymi marudami. Kolejna praca na wyzwanie w Kreatywnym Kufrze pozowała jak rasowy klejnot:)) Mam tyle fotek, że nie wiem, które wybrać:) 

Z czym wam się kojarzy słony (temat tego wyzwania)? Wiadomo - jak słony to sól, jak sól, to kopalnia, jak kopalnia, to legenda o pierścieniu świętej Kingi. Jak wyglądał? Pewnie skromna to kobieta była, więc może srebrny? Do tego "perełki" (synuś mi znalazł takie perłowe kosteczki, które mi się spodobały). Baza oczywiście od jakiegoś starego pierścionka. Słony "klejnot" pozował nie tylko samotnie, ale również w towarzystwie prawdziwej bryłki soli, którą Iza przywiozła z Bochni (do niej jest przyklejony "prawdziwy" pierścień św. Kingi:), czego na zdj. nie widać, bo tak chciałam).

Chwalić się będę:))) Adaś na przeprosiny zrobił dla mnie bransoletkę ze szklanych koralików. Zawiązałam tylko gumkę. Projekt własny synusia. Noszę oczywiście tę moją prywatną tęczę.

A jeśli chodzi o prośbę, to brałam udział w wyzwaniach, w których trzeba głosować. Jedno u Wioli - Jesieni czas, zgłosiłam do niego broszkę - kolorowy, jesienny kwiat.

U Joanki natomiast do wyzwania z liściem zgłosiłam bransoletkę. Jeśli podobają Wam się te prace, będę wdzięczna za oddanie głosów. Dziękuję za odwiedziny i Wasze słowa, pozostawione pod poprzednim postem. 

Częstujcie się cynamonkami, przepis podpatrzyłam u Wioli, choć nadzienie zrobiłam inne (do roztopionego masła wsypałam cukier, cynamon, trochę likieru amaretto i budyń taki "na szybko" o smaku czekoladowych trufli, potem to wszystko podgrzałam mocno, a jak zgęstniało, smarowałam ciasto i dopiero kroiłam). Normalnie niebo w gębie!

Zapraszam do Izy, bo też zamierzam napisać posta za chwilkę.

Dobrej nocki!